Hoe oneerlijk het ook klinkt maar Baelfire was een “tweede” keus. Ik was op zoek naar een leuke en brave pony om bosritten mee te kunnen maken. Skype was de eerste pony waar ik bij ging kijken en ik was onmiddellijk verliefd. Helaas bleef zijn vraagprijs meer dan ik op dat moment kon betalen en ging ik verder kijken. Zo kwam ik dus bij Baelfire terecht…
Bael was bij zijn vorige eigenaren niet echt op zijn plek, hij was zelf een hele groene pony en zij helaas niet ervaren genoeg. Ze hadden enorm veel moeite om hem weg te doen, wat ik heel goed kan snappen. Hij was echter niet heel verkeersmak en erg onzeker, niet de ideale pony om een drukke weg naar het bos mee over te steken dus. Maar ja, voor die blonde manen en eerlijke blik kon je toch niet anders dan smelten? Enkele dagen later kwamen ze hem brengen en afscheid van hem nemen.
Dezelfde middag dat hij was gebracht heb ik hem opgezadeld en ben ik alleen het bos ingegaan. Ik weet niet hoe ik op dit geniale (en best wel domme) idee kwam maar het ging goed. Baelfire heeft geen pas verkeerd gezet en bleek algauw mijn ideale buitenrit maatje. We namen de groepslessen van de ponyclub mee naar buiten en na wat aanmoediging ging hij ook aan kop door de paardenvijver. Dat was bijzonder want Baelfire was nogal paranoïde als het op water aankwam.
In de afgelopen tijd heeft Bael zich ontpopt tot springtalent met mijn bijrijders. Ik durf dat zelf nog niet aan, maar wie weet in de toekomst wel. Het is prachtig om te zien hoe hij langzaamaan steeds meer zelfvertrouwen krijgt en letterlijk maar ook figuurlijk alle hindernissen overwint. Ook in zijn sociale contact met andere paarden wordt hij eindelijk wat brutaler en durft hij wat meer van zichzelf af te bijten.
Baelfire aanbidt de grond waar Nicky op loopt en speelt wild in de paddock met Skype. Die twee hebben elkaar echt gevonden en dat is ontzettend leuk om te zien. Bael is inmiddels uitgegroeid tot 1.48 en is daarmee een grote D-pony. Hij is een Duitse rijpony en komt oorspronkelijk ook uit Duitsland vandaan. Zijn bijzondere kleur kun je onmogelijk missen en wordt palomino genoemd, daar komt ook meteen de bijnaam vandaan die ik hem heb gegeven: Blondy.
Van onzekere baby pony is het nu een stoere maar lieve volwassen ruin geworden. Ik kan niet anders dan trots zijn op hem met alles wat hij in de afgelopen paar jaren heeft bereikt. Ik hoop dat ik nog vele jaren van hem mag genieten met grondwerk, bosritjes, hopelijk dat ik zelf dan ooit een hindernis met hem durf te nemen en de grootste droom: hem starten in de endurance. Dromen zijn er om na te jagen, toch?
