Eigenlijk ben ik altijd overal heel erg open en eerlijk over, ik schaam mij niet zo snel en denk dat het juist goed is om open over moeilijke onderwerpen te zijn. Er is alleen iets wat ik zeker niet aan iedereen heb verteld. Mensen die wat dichterbij mij staan weten er wel van maar nu het toch een staartje lijkt te krijgen wil ik er wat over kwijt omdat ik weet dat ik niet het enige slachtoffer ben van identiteitsfraude (en omdat ik anders een vierdubbele eetbui krijg vergezeld met twee repen Milka-chocolade, schrijven is dan echt beter). En als je dit niet hebt meegemaakt weet je niet half hoeveel ellende je over je heen krijgt en ik had er geen weet van dat iemand je dit zo gemakkelijk kon aandoen.
“Ik was net over mijn anorexia heen dus een abonnement op de sportschool? Tsjah…”
Laten we beginnen bij het begin, vlak nadat ik bij mijn vriend was ingetrokken begon dé ellende. Ik kwam erachter toen ik bij Ranzijn hondenvoer wilde betalen met mijn pinpas. Geen saldo. Ik wist zeker dat er nog rond de driehonderd euro op mijn rekening stond dus ik kreeg zo’n mijn-hart-staat-stil-waar-the-fuck-is-dat-geld-gebleven-momentje. Ik haastte mij de winkel uit nadat ik op een andere manier had betaald en checkte op mijn telefoon mijn banksaldo.
Er volgde zo’n hoe-de-hel-is-dit-mogelijk-momentje, onder andere Fit for Free, KPN en ga zo maar door hadden geld van mijn rekening afgeschreven. Poef! Weg, driehonderd euro. Vol ongeloof bekeek ik alle afschrijvingen en herkende er niet eens eentje. Ik was net over mijn anorexia heen dus een abonnement op de sportschool stond niet echt bovenaan mijn prioriteitenlijstje. Ik had geen eigen woning dus aan een alles-in-één pakket van de KPN daar had ik ook niet zoveel aan. Gelukkig kun je incasso’s terugboeken dus dat heb ik als eerste gedaan.
De volgende dag zat ik met al die bedrijven aan de lijn om de waarheid boven water te krijgen. De abonnementen waren afgesloten op mijn voormalige woonadres bij mijn ex (overigens niet dezelfde ex als verderop in deze blog) en met bijna hetzelfde emailadres als dat van mij maar net anders. Uiteraard wel met mijn geboortedatum, rekeningnummer en de overige informatie die de dader dus had. Je kunt een abonnement dat is aangegaan via internet binnen veertien dagen zonder opgaaf van reden laten ontbinden, dit is bedenktijd regel van de consumentenbond. Onthoud dit dus goed als je slachtoffer bent van identiteitsfraude!
Jammer genoeg waren er ook een aantal bedrijven waar de veertiendagentermijn al verstreken was dus moest ik bewijzen dat ik het niet was geweest (inmiddels weet ik dat dit bij de wet overigens niet verplicht is). Ingewikkeld, want bewijs maar eens dat je het zelf niet was! Fit for Free bood een simpele oplossing, ik moest ze een mail sturen vanaf mijn eigen IP-adres en als het IP-adres waar het abonnement mee was aangegaan afweek dan zouden ze het abonnement ontbinden. Twee dagen later was het geregeld, in een nette mail lieten ze mij weten dat de adressen inderdaad niet overeen kwamen en als de politie (ik had inmiddels geprobeerd aangifte te doen) medewerking van ze nodig had, dat zij deze gegevens ook konden krijgen.
“Hello Fresh en een firma waar ik de naam niet eens meer van weet…”
Alles was geregeld, de aangifte kon echter geen doorgang vinden omdat ik niet écht benadeeld was (al het geld is weer teruggekomen) buiten de stress, tranen, zweet en alle uren die ik kwijt was aan het bellen naar alle bedrijven. En daarna barstte het pas echt los, er stonden zeker tien nieuwe incasso’s van allerlei bedrijven ingepland waaronder donaties voor Kika, de Cliniclowns, een abonnement bij Hello Fresh en nog zo’n zelfde soort abonnement bij een firma waar ik de naam niet eens meer van weet. Ik was hele dagen zoet met bellen, geld terugboeken, incasso’s blokkeren en alles doorsturen naar de politie.
Kotsmisselijk was ik ervan en het bleef niet alleen daarbij. Ik kreeg verschillende keren vervelende reacties op mijn blog, deze reacties moet je als beheerder altijd goedkeuren dus ze hebben nooit online gestaan maar was erin stond was niet mis. Het raakte mij diep, dat mag je best weten. Het zijn slechts woorden maar toch. Mijn zelfbeeld was nog niet zo heel erg sterk, na dat hele eetstoornisgedoe en dit was een zware klap erbovenop.
Nog meer geregel, nog meer documenten om toe te voegen aan de mutatie bij de politie. Dit houdt in dat ze dossier maken van jouw zaak ondanks dat je geen aangifte kunt doen. Ik heb dit juist heel exact allemaal bijgehouden, juist omdat ik niet wist hoeveel er nog zou komen. Dit is echt heel erg belangrijk dus als dit jou overkomt, schaam je niet omdat het misdrijf klein lijkt maar stap naar de politie! En wat ben ik nu blij dat ik dat destijds heb gedaan.
Om van het hele gedoe toen af te zijn heb ik op aanraden van de politie mijn rekening laten sluiten. Ik heb een nieuwe rekening geopend uiteraard en dacht dat ik dit allemaal achter de rug was. Schijnveiligheid. Bijna een jaar later kreeg ik dus vorige week een brief van een incassobureau, of ik “ff” tweehonderdenveertig euro wilde overmaken voor een lidmaatschap bij de ANWB. En dan welteverstaan voor een auto, een kampeerauto en een aanhangwagen. De laatste twee zou ik niet eens durven te rijden, haha en nu lach ik erbij maar het lachen verging mij heel snel…
Hoewel alle bedrijven behulpzaam waren bij mijn identiteitsfraude en hun medewerking verleenden op alle fronten, is dat bij het incassobureau de Klerk Vis Niekus en de ANWB een heel ander verhaal. De ANWB kan helemaal niks doen want zij hebben het uit handen gegeven aan het incassobureau. Het incassobureau kan er niks aandoen want die heeft opdracht gekregen van de ANWB. Ik moest het geld maar gewoon overmaken want anders zien wij elkaar in de rechtszaal. Beetje dreigend eigenlijk.
Vanochtend zijn we naar het politiebureau geweest om alsnog aangifte te doen. Maar dat kan dus niet. Waarom niet? Omdat er dus een bewijsplicht ligt bij de ANWB, de ANWB moet bewijzen dat ik inderdaad het lidmaatschap ben aangegaan. Onschuldig dus tot schuld is bewezen. Dat klinkt logisch. Onze hele rechtssysteem is hierop opgebouwd dus met goede moed ging ik naar huis. De politie had mij aangeraden om het schriftelijk te doen omdat je dan ook bewijs hebt dat je een verzoek tot bewijsplicht hebt gedaan. En als hier afwijzend op wordt geantwoord door de ANWB dan heb je daar ook bewijs van en dan kon de politie er wel verder werk van maken. Prima.
Ik wilde een rechtstreeks emailadres van ANWB (in plaats van zo een stom contactformulier) dus besloot ik ze nog een keertje te bellen om erachter komen waar het verzoek tot bewijsplicht heen mocht. Een vriendelijke medewerker deze keer die geduldig het hele verhaal aanhoorde maar ook aangaf dat hij buiten het geven van het mailadres, hij ook niks voor mij kon betekenen. Het incassobureau nog een keer gebeld om uit te leggen hoe de wet dus eigenlijk in elkaar steekt en het dus niet is aan mij om te bewijzen dat ik het lidmaatschap niet ben aangegaan maar dat aan de ANWB is om te bewijzen dat ik het wél was.
“Het staat toch op UW naam?”
“Dat zal allemaal best mevrouw maar het staat toch op uw naam?” Ja, het staat op mijn naam maar op Facebook kan ik nog een aantal Sharon Smits vinden. Het adres is een adres waar ik nooit heb gewoond (de dader had deze keer een foutje gemaakt met mijn voormalige huisnummer). En dat allemaal nog buiten beschouwing gelaten: “Mag ik uw naam en rekeningnummer even, dan sluit ik voor u ook een lidmaatschap af bij de ANWB dan zitten we samen in hetzelfde schuitje.” “Ja, maar het staat toch op UW naam? Dan is het toch UW lidmaatschap?” Ze herhaalde deze vragen nog een paar keer omdat ze blijkbaar scheen te denken dat ik traag was of de Nederlandse taal niet goed beheerste misschien?
“U klinkt een beetje geïrriteerd.” Ja, misschien dat dat er iets mee te maken heeft dat ik al een jaar lang met deze ellende zit opgescheept en dat ik het wel een beetje zat ben. En dat ik het ronduit denigrerend vind als iemand op die manier tegen mij praat, alsof ik een klein kind ben of een leugenaar. Liegen is mijn slechtste vak en ook niet mijn stijl. Als ik iets vind of denk dan zeg ik dat zonder er omheen te draaien. Dat is mijn stijl dus ANWB en de Klerk Vis Niekus jullie willen voor tweehonderdenveertig euro een hele rechtszaak aangaan en verliezen zodat jullie voor de kosten kunnen opdraaien? Prima, dan zien wij elkaar in de rechtszaal.
Ik ben in deze hele toestand van identiteitsfraude nog nooit twee zo onvriendelijke bedrijven tegen gekomen. Bah. Het medeleven is ver te zoeken evenals de wil om mee te werken. Ik baal en ben opnieuw in tranen. Stress. Misselijk en hoofdpijn. Het raakt mij nog steeds echt. Ik kan het niet helpen omdat de bijkomende stress van een rechtszaak ook niet is waar ik op zit te wachten. En nu kun je denken: dan betaal je toch gewoon dan ben je er vanaf maar dat zit mij echt dwars. Het is namelijk onrecht en daar heb ik een hekel aan, ik word nu afgeschilderd als wanbetaler en leugenaar terwijl ik slachtoffer ben. Slachtoffer van iets heel vervelends als identiteitsfraude waar ANWB notabene zelf ook een campagne tegen heeft lopen (de ironie?).
En waar ik mij dan voor schaam? Voor een heleboel dingen, omdat ik weet dat het niet iets ergs is als inbraak of een overval dus schaam ik mij voor de stress die ik er evengoed van heb. Ik schaam mij voor het feit dat ik weet wie het heeft gedaan. Een hele boze ex die onlangs mij nog zwart probeerde te maken bij mijn huidige vriend. Jammer genoeg voor die haatdragende ex lieg ik nooit ergens over dus waren de weinige feiten die hij wel vertelde geen verrassing voor mijn vriend. Ik schaam mij ervoor dat ik mij ooit met mijn ex heb ingelaten want wat een spijt heb ik daar nu van. Je bent de grootste fout die ik ooit ben tegengekomen en juist omdat ik zelf met hem ben omgegaan heb ik nu het gevoel dat ik mijzelf ook deze problemen op de hals heb gehaald. Onzin natuurlijk.
“Als je mij kapot wilt maken, het gaat je niet lukken…”
Na deze dag ben ik helemaal gesloopt. De energie is uit mij gezogen en ik zie dan veel dingen negatief in. Helaas voor mijn haatdragende ex, heb ik intussen ook geleerd dat iedere keer dat er iets naars gebeurt ik er weer een stukje sterker uitkom (ook al duurt dat soms lang). Dus als je mij kapot wilt maken, het gaat je niet lukken. Niet meer. Ik sta er niet alleen voor en ik heb nú weer zoveel om voor te leven. Jij belandt in mijn laatje met dingen die kut zijn maar niet onoverkomelijk. Ik schaam mij niet langer voor wie ik ben en ik weiger een schuldgevoel te hebben over iets wat ik mijzelf niet heb aangedaan. Ik heb ervoor gekozen om met je om te gaan ooit maar jij hebt ervoor gekozen om mij dit aan te doen.
ANWB, de Klerk Vis Niekus en haatdragende ex, jullie zijn slechts een klein probleem vergeleken bij de vijand die ik heb gehad aan mijn eetstoornis. Game on! 😉
